รีวิวหนัง : อาม่า : เรื่องตลก…ชิงมรดกอาม่า

ครอบครัวคนจีนขึ้นชื่อเรื่องความรักใคร่กลมเกลียวในครอบครัวมาแต่ไหนแต่ไร บ่อยครั้งที่เราจะเห็นงานรวมญาติลูกหลานเหลนเชื้อสายจีนที่มีต้นตระกูลเดียวกัน เพื่อร่วมกันเคารพบรรพชนที่ล่วงลับไปแล้ว ซึ่ง จืด บดีกร โลหะชาละ ในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์เรื่อง อาม่า ก็ได้หยิบยกเอาประเด็นนี้มารังสรรค์เป็นเรื่องราวหลอนปนฮา รีวิวหนังเอเชียเก่าและใหม่

เรื่องของ อาม่า เล่าถึงครอบครัวชาวจีนครอบครัวหนึ่งที่ อาม่า (รับบทโดย รัดเกล้า อามระดิษ) ประมุขของบ้านได้เสียชีวิตลง ทำให้อาเหมา (รับบทโดย หม่ำ จ๊กม๊ก) ผู้เป็นพ่อบ้าน และหลานสาว หยก (รับบทโดย จันจิ จันจิรา จันทร์พิทักษ์ชัย) ต้องตามลูกหลานทั้งหลายของอาม่าให้มารวมตัวกันเพื่อฟังพินัยกรรมสุดพิลึกพิลั่น แถมงานนี้ยังมีผีสาว ซือซือ (รับบทโดย แม็กกี้ อาภา) ผลุบ ๆ โผล่ ๆ มาร่วมแจมอีกต่างหาก

ภาพยนตร์ อาม่า เป็นหนังสยองขวัญที่มีพื้นฐานอยู่บนหนังตลก การปูเรื่องในช่วงต้นให้บรรยากาศแบบบ้านผีสิงที่ค่อนข้างเร้าใจ การปรากฏตัวของตัวละครผีมีเหตุผลเพียงพอต่อการแสดงความอาฆาตแค้นลูกหลานของอาม่า ทว่าประเด็นเรื่องผีสาวกลับถูกตัดจบอย่างง่ายดายไปสักหน่อย เพื่อหลีกทางให้กับประเด็นเรื่องการเปิดพินัยกรรม โยงใยสู่เรื่องราวการชิงมรดก (แบบเบา ๆ) ก่อนจะเบี่ยงประเด็นไปที่เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัวช่วงท้ายเรื่องที่ออกจะหักมุมแบบเดาเรื่องได้ง่าย (สุด ๆ)

ในแง่ของความหลอน ยอมรับว่ามีเรื่องบรรยากาศและซาวน์ช่วงที่ศพของอาม่ามาปรากฏตัวตามห้องของลูก ๆ ทั้งสี่ให้ความรู้สึกตอบโจทย์เรื่องการเป็นหนังผีได้ดี หากแต่เมื่อผีสายแค้นตัวจริงปรากฏตัว เรื่องก็เข้าสู่โหมดตลกขบขันทันที โดยเฉพาะมุกเวลาที่ผีสาวต้องเข้าฉากร่วมกับคนสวนชาวแอฟริกาที่ไม่กลัวผีเลยแม้แต่น้อย

ส่วนมุกตลกในเรื่องมีการสอดแทรกเข้ามาอยู่ประปราย บางมุกทำให้คนดูขำแบบยิ้มได้ แต่บางมุกก็ต้องยอมรับว่าฮากริบจนกลายเป็นส่วนเกินของเรื่องไป ตัวอย่างเช่น ฉากตำรวจที่ด่านตรวจ ซึ่งกินเวลาเนื้อเรื่องไปค่อนข้างมาก แถมยังมีการนำมาใช้ถึงสองครั้ง (ตอนขับรถไปสุสาน และตอนกลับจากสุสาน) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องยอมรับว่าฉากที่ฮาที่สุดของเรื่องอยู่ที่การฉ่อยตรงด่านตำรวจของน้าโย่ง น้านง น้าพวง ที่มาเป็นแขกรับเชิญในเรื่อง

รวม ๆ แล้วภาพยนตร์เรื่อง อาม่า เป็นภาพยนตร์ที่เหมาะสำหรับคนที่ต้องการดูหนังเบา ๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก สาระที่ได้หลัก ๆ ของเรื่องหนีไม่พ้น “ความสามัคคี” ระหว่างคนภายในครอบครัว โดยเฉพาะครอบครัวที่มีสมาชิกจำนวนมาก และมีความแตกต่างในด้านบุคลิกนิสัย ยิ่งต้องพยายามเปิดใจยอมรับความต่างแบบ “หนักนิดเบาหน่อย” เพื่อลดการกระทบกระทั่งกัน อันจะส่งผลระยะยาวให้สถาบันครอบครัวมีความแข็งแรงต่อไป

ท้ายที่สุด ขอให้คะแนนสำหรับภาพยนตร์ อาม่า ไว้ที่ 3.5/5 ครับ