รีวิว : Ma แม่ ร้าย

 

มีเรื่องสนุกมากมายที่ได้อยู่กับ Ma ซึ่งเป็นแผ่นไม้ที่น่ารังเกียจ แต่เห็นอกเห็นใจอย่างน่าประหลาดใจที่มีมากกว่าแค่การสังหารในใจ หนังระทึกขวัญแนวจิตวิทยาช่วงต้นยุค 90 ความหวาดกลัวที่มียศเป็นผู้ช่วยสัตวแพทย์ผู้โดดเดี่ยว เล่นโดย Octavia Spencer ผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังคงถูกหลอกหลอนจากประสบการณ์ในโรงเรียนมัธยมที่กระทบกระเทือนจิตใจ ชีวิตที่โดดเดี่ยวของเธอเกิดความประหลาดใจเมื่อต้องเลี้ยวซ้ายเมื่อเธอพบกับกลุ่มวัยรุ่น นำโดยแม็กกี้ (ไดอาน่า ซิลเวอร์ส์) สาวหน้าใหม่ตาเบิกกว้าง ซึ่งขอให้เธอซื้อแอลกอฮอล์ให้พวกเขาสำหรับงานเลี้ยงที่ผิดกฎหมาย เธอเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจและหลังจากการสะกดรอยตาม Facebook แบบสบายๆ ก็ได้พัฒนาแนวคิด: เด็กๆ สามารถดื่มได้ในห้องใต้ดินของเธอ ถ้าพวกเขาสัญญาว่าจะหลีกเลี่ยงส่วนที่เหลือในบ้านของเธอ แต่ในขณะที่การจัดเตรียมแรกนั้นใช้ได้ผลเหมือนเป็นเสน่ห์ของทั้งสองฝ่าย โดยให้สถานที่ดื่มแก่วัยรุ่นโดยไม่มีกฎเกณฑ์และมาเป็นเพื่อนกับหม่า ความรุนแรงของเธอก็ควบคุมไม่ได้ในไม่ช้า

Ma เป็นคู่หูที่อยากรู้อยากเห็นของผู้กำกับและสื่อกับ Tate Taylor ซึ่งเป็นที่รู้จักในเรื่องเหยื่อออสการ์ที่มีงบกลางๆ ที่ค่อนข้างมันวาวและไม่เปิดเผยตัว เช่น The Help, Get On Up และ The Girl on the Train การลงเล่นและสกปรกกับ Blumhouse ตัวฮิต บ้านประเภทหลัง The Purge and Get Out ส่วนใหญ่จะใช้ได้ผลเช่นกัน โดยประสบการณ์อันน่าทึ่งของเทย์เลอร์ที่ช่วยเพิ่มน้ำหนักให้กับเนื้อหาที่ฉูดฉาด ทำให้เรามองเห็นหม่าในฐานะเหยื่อและผู้ร้ายอย่างลึกซึ้ง เทย์เลอร์และสเปนเซอร์เป็นเพื่อนกันมานาน (ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมาเจ็ดปี) และเขาตัดสินใจว่าตัวละครที่เดิมเขียนเป็นสีขาวจะเหมาะกับเธอที่สุด ตัวเลือกการคัดเลือกนักแสดงที่เฉียบขาดซึ่งให้ผลตอบแทนที่ดีรีวิวหนังผี หนังสยองขวัญ

เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นที่ได้เห็นสเปนเซอร์ได้รับบทบาทที่เธอสามารถกลืนกินได้จริงๆ เพราะแม้จะได้รับรางวัลออสการ์หนึ่งรางวัลและได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงอีกสองคน แต่เธอก็มักจะติดอยู่ในพื้นที่สนับสนุนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะที่นักเรียนมัธยมปลายอาจมีเวลาอยู่หน้าจอมากขึ้นในท้ายที่สุด แต่นี่เป็นการแสดงของเธออย่างไม่มีข้อโต้แย้ง และเป็นการแสดงที่ได้รับการสอบเทียบมาอย่างดีเป็นพิเศษ สเปนเซอร์ดึงสตริงได้อย่างง่ายดายในการควบคุมที่สมบูรณ์แบบว่าเรารับรู้เธอจากฉากหนึ่งไปยังอีกฉากหนึ่งได้อย่างไร เธอสลับไปมาระหว่างเขินอายและเคอะเขินเป็นน่าขนลุกเป็นตลกกับเปราะบางได้อย่างง่ายดายที่มองไม่เห็น รวบรวมความเห็นอกเห็นใจของเราก่อนที่จะกระตุ้นให้เราขับไล่ ในฉากที่รุนแรงโดยเฉพาะฉากหนึ่ง หลังจากถูกวัยรุ่นหัวแข็งบางคนขยิบตา เธอนั่งลงที่รถของเธอแล้วร้องไห้ และมันแทบบดขยี้ เป็นช่วงเวลาที่หายากของมนุษยชาติสำหรับคนที่สามารถแสดงพฤติกรรมรุนแรงที่น่าสะอิดสะเอียน เธออาจได้รับการยอมรับอย่างถูกต้องในการยกระดับตัวละครที่มีเนื้อหาเพียงเรื่องเดียวใน The Help, Hidden Figures และ The Shape of Water แต่งานของเธอที่นี่สมควรได้รับการยกย่องมากขึ้น แม้จะมีดินแดนที่ไร้ค่า